یابن الحسن این روزها جور عجیبی

وابسته ی مهر شما و نامتانم

هر شب کنار پنجره آهسته در دل

می گویم آقا عاشق گمنامتانم

              **

شعر قدم هایت شبیه آبها نرم

آهسته می ریزد به اندوه صدایم

آخر کجا هستی عزیز دور و تنها؟

راهی بگو تا من سراسیمه بیایم

             **

عطر نفس هایت نمی دانم کجا؟ کی؟

روح مرا تسخیر در آرامشت کرد

دردم شبیه درد خوب قاصدک هاست

اندوه سرگردانی یک روح شبگرد

             **

از پنجره هر روز می پایم که آیا

از راه می آیی که در پیشت بمیرم؟

اما خیابان پر شده از عابران و

من از تمام آدمکها سیر سیرم

            **

هر جمعه دستی می برم بالا که شاید

از دشت های سرخ عاشورا بیایی

جانی که ناقابل فدایت می شود را

آزاد کن از رنج خوب آشنایی